Ojciec Pani Stefanii Szantyr-Powolnej był farmaceutą, a jej mama Emilia – urzędniczką. Szkołę powszechną Pani Stefania ukończyła w 1938 r., a maturę w zakresie gimnazjum ogólnokształcącego uzyskała w 1944 r. na tajnych kompletach w Wilnie. Będąc zaangażowaną od października 1939 r. w działalność konspiracyjną była łączniczką, zajmowała się kolportażem prasy, ale także przeprowadzała zbiórki medykamentów i materiałów opatrunkowych oraz organizowała punkty zakwaterowania i opieki dla rannych i spalonych członków Komendy Kedywu i Dowództwa Oddziałów Partyzanckich, a następnie Szefostwa Powołań Okręgu Wileńskiego AK. Przewoziła broń i materiały wybuchowe do miejsc przeznaczenia, a także przeprowadzała ludzi do oddziałów partyzanckich. Od listopada 1943 do 18.07.1944 r. była łączniczką Komendy Kedywu i Dowództwa Oddziałów Partyzanckich, a następnie Komendy Powołań Okręgu Wileńskiego AK. Za ofiarną i odważną pracę i walkę Komendant Okręgu Krzyżanowski (ps. „Wilk) odznaczył Panią Szantyr Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami.
Po powrocie do Kraju z zesłania Pani Stefania podjęła pracę w Szpitalu Klinicznym w Gdańsku. równolegle studiując w latach 1956-1961 r. na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku. W 1959 r. Pani Szantyr-Powolna wyszła za mąż za Pana Jana Powolnego, by rok później przenieść się do Warszawy i podjąć pracę lekarską. W 1982 r. uzyskała stopień doktora nauk medycznych. W 1990 r. wspomnienia Pani Stefanii były nadawane w formie cyklicznej na antenie Radia Wolna Europa. Udzieliła szeregu wywiadów m.in. w 1991 r. wywiadu biograficznego Archiwum Wschodniemu Ośrodka Karta w Warszawie :
http://www.audiohistoria.pl/web/index.php/swiadkowie/osoba/id/2011/from/szuk. W latach 2002-2011 Prezes Zarządu Stowarzyszenia Łagierników Żołnierzy Armii Krajowej, obecnie Prezes Honorowa organizacji. Wieloletnia redaktor naczelna „Kwartalnika” Stowarzyszenia.