W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. Pan Weber służył w Ochotniczej Służbie Wartowniczej przy 53 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych w Stryju – ochrona obiektów wojskowych i zapobieganie dywersji. Komendantem jego grupy był kpt rezerwy prof. Neff. Po zakończeniu walk powrócił do domu.
Po otwarciu technikum przez władze sowieckie Pan Weber kontynuował naukę, którą ukończył w 1940 r. i pracował jako technik w firmie „Ukrnofterozwadka”.
W maju 1941 r. wcielony przymusowo do Armii Radzieckiej, gdzie służył do lipca 1941 r. w moskiewskim pułku (jednostka nr 802, oddział miotaczy min, dowódca grupy), który w tym czasie znajdował się w obozie pod Noginskiem. Po rozpoczęciu wojny niemiecko-sowieckiej dnia 28.06.1941 r. został wraz z pułkiem wysłany na front, gdzie na odcinku Witebsk-Orsza w dniu 10.07.1941 r. został okrążony przez wojska niemieckie i wzięty do niewoli. 07-10’1941 r. w niewoli niemieckiej. skąd ucieka w październiku 1941 r. i powraca do domu do Stryja. Zagrożony wywiezieniem na roboty do Niemiec rozpoczął pracę w warsztatach naprawczych taboru kolejowego.
Przed aresztowaniem za przynależność do AK posiadał wykształcenie średnie, z zawodu technik-mechanik. Po wkroczeniu wojsk sowieckich w 1944 r. i aresztowaniu dowództwa AK, otrzymał rozkaz nieujawniania się. Po wyzwoleniu Stryja przez Armię Czerwoną kontynuował pracę w Warsztatach Naprawczych Taboru Kolejowego. W grudniu 1944 r. zarejestrował się w Komitecie Repatriacyjnym na wyjazd do Polski.
Z uwagi na pracę na Dalekiej Północy zgodnie z przepisami radzieckimi 1 rok pracy zaliczono jako 2 lata.
W łagrze poznał przyszłą żonę Natalię. W Workucie w grudniu 1948 r. urodził się ich syn Tadeusz. Bardzo pomagali wielu zesłańcom – Polakom w Workucie. Całą rodziną powrócili do Polski w 1956 r.
Po powrocie do Kraju z zesłania Pan Weber pracował jako górnik (Kopalnia Węgla Kamiennego Mikulczyce, Kopalnia Węgla Brunatnego Konin).
Był aktywnym członkiem Stowarzyszenia Łagierników Żołnierzy AK. Zmarł w 2007 r. w Gdańsku (?) i został pochowany na cmentarzu Marynarki Wojennej w Gdyni-Oksywie, ul. ks. Muchowskiego.