Syn sybiraka, który nie mógł się po I wojnie światowej repatriować do Polski, stąd Pan Jerzy rozpoczął swą karierę zawodową jako motorzysta na statkach i holownikach na Morzu Azowskim i Czarnym. Po maturze w technikum morskim ukończył studia inżynierskie i wojskowe w Rostowie nad Donem. Powołany do służby wojskowej w czasie napaści ZSRR na Polskę został z niej zwolniony z uwagi na polskie pochodzenie. W Odessie ukończył drugie studia wyższe o specjalności mechanik okrętowy i po nich został zmobilizowany ponownie do wojska przy obronie Sewastopola. Pięciokrotnie ranny został ostatecznie wzięty do niewoli niemieckiej, z której został uratowany przez rodzinę Leibnitzow – przyjaciół dziadka ze studiów w Lipsku. Przybył do Warszawy, gdzie był stolarzem, woźnicą i mechanikiem w firmie „Agril” na Bródnie.
Po wojnie pracował w Elblągu w Straży Morskiej do 08.05.1947 r., a następnie dyrektor stoczni w Elblągu i stoczni w Gdyni nr 12 i 13.
Swoje wspomnienia po powrocie do Polski spisał w książce „Repatriant”.
Po powrocie z łagru uzyskał stopień doktora nauk technicznych i pracował w Ośrodku Badawczym Przemysłu Okrętowego, Instytucie Morskim w Gdańsku oraz jako wykładowca Wydziału Mechanicznego w Akademii Morskiej w Gdyni (1973-1981). Wynalazca.
Zmarł w 2009 r. i został pochowany na cmentarzu Łostowice w Gdańsku – kwatera 122, rząd 3, grób 17.