Zarząd Główny Stowarzyszenia, Prezes Honorowy Stowarzyszenia Mjr Stefania Szantyr-Powolna z głębokim żalem przyjęli wiadomość, że dn. 18 października b.r. w wieku 86 lat zmarł krzewiciel polskości na Litwie, patriota, akowiec, harcerz i serdeczny przyjaciel Stowarzyszenia Łagierników Żołnierzy AK Władysław Korkuć.
Władysław Korkuć urodził się 16 września 1928 roku w Wilnie. Honorowy członek ZHP, zuch Czarnej Wileńskiej Trzynastki i tajnego harcerstwa rozpracowywanego przez NKWD. Walczył w szeregach Armii Krajowej. W latach 1949-1953 był więziony w łagrze w Workucie.
Ukończył studia wokalistyki i dyrygentury w Wileńskim Konserwatorium. W latach 70 Władysław Korkuć budował sieć polskich zespołów ludowych na Wileńszczyźnie. Był m.in. pierwszym kierownikiem artystycznym zespołu „Wilia”’ oraz założycielem szkolnego zespołu „Wilenka”. Założyciel i kierownik chórów kościelnych: „Echo” przy kościele św. Rafała w Wilnie, dziecięcych przy kościołach św. Rafała i św. Ducha w Wilnie.
Odznaczony Krzyżem Więźnia Politycznego (1995), Krzyżem Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1998), Złotą Odznaką Polskiego Związku Chórów i Orkiestr (1980), kawaler Orderu Uśmiechu (1990), Zasłużony dla Kultury Polskiej (1991).
Ś.p. Władysław Korkuć spoczął na wileńskim Cmentarzu na Rossie.
17 listopada b.r., niedługo po śmierci śp. W. Korkucia, z głębokim bólem przyjęliśmy wiadomość o odejściu na wieczną wartę Wacława Pacyno – żołnierza AK, uczestnika operacji „Ostra Brama”, prezesa Klubu Weteranów Armii Krajowej na Wileńszczyźnie. Pogrzeb Wacława Pacyno odbył się 19 listopada – na zawsze spoczął w mieście, o które walczył.
Wacław Pacynourodził się we wrześniu 1927 r. na terenie obecnej Białorusi, we wsi Ćwirbuty w powiecie lidzkim. Po wybuchu wojny, został zaprzysiężony do Armii Krajowej i otrzymał pseudonim „Organista”. Brał udział w operacji „Ostra Brama”. W 1951 r. wraz z całą rodziną został aresztowany za przynależność do AK. Po 7-miesięcznym śledztwie w Grodnie został skazany na 10 lat łagrów. W latach 1952-53 przebywał w Salechardzie (Nieniecka Republika) nad rzeką Ob, gdzie pracował przy załadunku drzew. W 1953 r. wraz z bratem został przewieziony do łagru w okolicy Ufy (Baszkiria). Tam pracował na budowie rafinerii naftowej. W 1955 r. warunkowo zwolniono go z łagru. W 1979 r. przeprowadził się do Wilna. W latach 90. XX wieku zaangażował się w działalność kombatancką. Pełnił funkcję prezesa wileńskiego Koła Kombatantów Armii Krajowej.
Zarząd Stowarzyszenia Łagierników Armii Krajowej z wielkim żalem i w bólu żegna naszych Przyjaciół i wieloletnich Członków Stowarzyszenia oraz składa serdeczne kondolencje Najbliższej Rodzinie śp. Władysława Korkucia i Wacława Pacyno.
(źródło: wilnoteka.lt, polacynawschodzie.pl)
Zarząd Główny Stowarzyszenia Łagierników AK
